EDEBİYAT(I) PARÇALAYANLAR


 

Derinliğini, anlamını, değerini  kaybeden çoğu  yaratıcılığa dayalı alanlarda olduğu gibi, edebiyat da bu durumdan etkilenmektedir. Düşünmekten kaçan, dürtülerine karşı koymakta da zorlanan toplum, yüzeyselliğin peşine düşmektedir. Basit, kısa cümlelerle büyük etkiler kazanmak isteyip, düşünme çabasından kaçmayı tercih ediyorlar. Popüler kitap mağazalarının çok satanlar bölümüne göz atınca her şey anlaşılıyor. Edebiyatın izini görmeniz mümkün değildir. ‘’Wattpad’’ sitesinde, özellikle genç, 18 yaşından küçük kitlenin etkilendiği hikayelerin, popüler güzellik algısına uyan modellerle basılmış kapakları karşılayacak sizleri. Biraz yanlarında ünlü futbolcuların hayatını anlatan kitaplar göreceksiniz. Tabii ki söylemezsem olmaz, kişisel gelişim kitapları göreceksiniz. Para kazanma kaygısından, insanın dürtülerine hitap etmek istemelerini anlamak zor değil. Belirli yayınevlerinin hep ‘’Wattpad’’ kitapları bastığını, yeni çıkan Türk ‘’Wattpad’’ yazarlarına oltayı taktığını biliyoruz. Edebiyatı oluşturan unsurlar peki bunun neresinde? Yalnızca eski edebi eserler kaldı geriye. Bu kadar ‘’yazar’’ varken, gerçekten yazar olanları görmek zorlaşıyor. Edebiyat ise kalabalığın içinde kaybolmaya, ışığını yitirmeye başlıyor. Artık sanatın değil, ekranların ışığı parlıyor. Gözlerini ekrandan, hayvani yanlarını uyandıran içeriklerden alamıyorsa insan, edebiyatla ne işi olur? Sosyal medyada paylaşılacak aforizmalar üreten yazarları öne çıkarırlar tabii! Bu sözler, herhangi bir sanatsal dil içermez, altı çizilecek basit sözlerdir.  Edebiyatın ruhunu oluşturan sokaklar, iç hesaplaşmalar, hüzünlü yüzler, yalnızlık, kaygı kimin kaleminde peki? Belki de değeri zamanında bilinmeyen pek çok yazar gibi, aramızda onlardan vardır. Birkaç psikolojik terimden ilham alarak aşk hikayesi yazmayacak, klişe zincirinden kurtulmuş yazarlardan bahsediyorum. Kalemini, hayal gücünü satmayan, derinliğine sarılabilen yazarlardan…

Dijital hapishaneye hapsolmuş zihinlere rağmen, kendi yolunu seçen özgün yazarların tanındığı zamanlar gelecektir. O zamanlar geldiğinde de, bir Instagram hikayesinin süresi kadar değil, bir ömür boyu bizimle kalmalarını umut edelim.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Stoacılık Eleştirilerim

Resim
  Bir önceki yazımda, Stoacılık felsefesini, aldığım notlar ve çıkarımlarım üzerinden size anlatmaya çalıştım.  Ne kadar güçlü ve günlük hayata uygulanabilir bir felsefe olsa da, onu daha iyi anlamanın yolu yalnızca güçlü yanlarını değil, zayıf kaldığı noktaları da görmektir. Hayatın sırrını teoride çözdüğü gibi, pratikte de çözen bir felsefe olmasa gerek. Dolayısıyla, bu yazıda Stoa felsefesinin zayıf ve eleştirdiğim yönlerini okuyacaksınız. Duyarsızlaşma   Stoacı filozoflar, insanın dışarıya değil, kendi düşüncelerine odaklanıp onları sorgulaması ve gerçekliğe uygun bir biçime sokmasını savunur. Dolayısıyla, gerçekleşen olayların bize hissettirdiği duygu, düşüncelerimizden kaynaklanıyor. Dinginlik halinde değilsek, (hep öyle olmamız mümkün değil) düşüncelerimize dönmemiz gerekiyor. Peki, her zaman kendi düşüncelerimize odaklanıp, huzurlu olmaya çabalarsak, dışarıdaki adaletsizliklere ve haksızlıklara neden sesimizi yükseltelim? Bir haksızlıktan dolayı öfkelenmek, strese...
Devamı

Stoacılık Notları

Resim
  Antik dönemlerde, insanlar mutlu, huzurlu ve anlamlı hayat yaşamanın yollarını ararlardı. Bazıları için mutluluk, acıdan kaçıp hazza yönelerek mümkündü. Başka bakış açılarına göre ise mutluluk, maldan mülkten bağımsız ve özgür olarak mümkün olurdu. Helenistik dönemin önde gelen felsefe okulları; kiniklere, epikürcülere ve stoacılara aitti. Epikürcülük, mutlu bir hayatın, acıyı en aza indirip zevke odaklanarak mümkün olacağını savunurdu. Zaten doğamız acıdan uzak durup, zevk ve keyif almaya eğilimlidir. Günümüzde insanlar, bu eğilimin kurbanı olmuş; kapitalizm laboratuvarında kullanılan denekler olarak, ekranlara ve tuşlara kilitlenmiştir. Hazlarla uyuyup, acının onu uyandırmasından kaçmaya alışmıştır. Ve günümüzde haz seçeneği o kadar fazladır ki, gerçeği perdelemek zor değildir.  Çünkü insanlar, onlara haz veren yalanları, acı ve huzursuzluk veren gerçeklere tercih ederler.  Fakat bu döngüden çıkmayı ve ''gerçek'' mutluluğu yakalamak isteyen insanlar kendisine farklı...
Devamı

Büyümeyi Reddeden İnsanlar (PUER AETERNUS)

Resim
  Carl G. Jung, insanın hayatını bir güneşin doğup yükselmesine ve alçalıp batmasına benzetir. Biz de bir güneş gibi doğarız ve öğle vakti güneş nasıl en zirvedeyse, gençlik de bizim için öyledir. Güneşin alçalışı ise hayatımızın olgunluk dönemlerine, gittikçe yaşlanmaya çok benzer. Işığımızın yavaşça sönmesi ve ölmemiz, gün batımından akşama geçişi andırır. Fakat bazı insanlar, çocukluğundan yetişkinliğe geçmeyi reddederler. İşte bu insanların sahip olduğu özellikler, Jung'un ortaya attığı ''Puer Aeternus'' arketipine ilham olmuştur. Peki ne demek Puer Aeternus? PUER AETERNUS KÖKENİ Latincede ''Ebedi Çocuk'' anlamına gelen Puer Aeternus, aynı zamanda pop-psikolojide ''Peter Pan Sendromu'' olarak geçer. Hiçbir zaman büyümeyen, yaşlansa dahi çocuk gibi davranan ve düşünen insanları tarif eder. Yaşlı-genç, Yetişkin Çocuk da diyebiliriz. Bu ifade, ünlü Romalı şair Ovidius'un MS 8 yılında yazdığı ''Metamorfozlar'' adlı...
Devamı